Animaloterapia w Akademii Przed-Szkolnej "Skrzat"

 

 

 

ANIMALOTERAPIA

 

 

Animaloterapia to nic innego jak terapia z udziałem zwierząt. Istnieje całe mnóstwo skomplikowanych nazw w zależności od tego, jakie zwierzę występuje w roli terapeuty, m. in. dogoterapia, hipoterapia, felinoterapia.

Interakcja ze zwierzętami sprawia, że dzieci stają się bardziej fizycznie rozwinięte, poprawia się ich wytrzymałość i koordynacja ruchów. Mniej boją się też nowości i zmian w otoczeniu, a zwierzę swoją spontanicznością i bezwarunkową akceptacją pozwala w naturalny sposób zdobyć zaufanie do realnego świata i otworzyć się na ludzi. Poprawia się komunikacja i umiejętności społeczne, pojawia się empatia i motywacja do działania. Dzieci stają się bardziej otwarte, są po prostu szczęśliwsze i pewniejsze siebie. Czworonożny przyjaciel (najczęściej pies) wpływa także na poprawę funkcjonowania dziecka w sferze integracji sensorycznej. Poprawia się czucie głębokie i kontakt wzrokowy, ustępują nadwrażliwości.

 

 

 

DOGOTERAPIA...

 

Dogoterapia jest to terapia kontaktowa z udziałem odpowiednio przeszkolonego psa, która polega na wieloprofilowym usprawnianiu dzieci. Stanowi uzupełnienie całości oddziaływań terapeutycznych, w szczególności u dzieci z wyzwaniami rozwojowymi. W zajęciach uczestniczą dwa odpowiednio przeszkolone psy: golden retriever „Molo” oraz angielski springer spaniel „Tibi”.

Podczas zajęć dogoterapii dzieci wykonują różne ćwiczenia, min:

• segregowanie smakołyków, czesanie psa, układanie puzzli i układanek z wizerunkiem psa, zajęcia plastyczne (usprawnianie motoryki małej);
• czesanie i karmienie psa z łyżki i miseczki, zapinanie psu smyczy i obroży, sprzątanie zabawek po zajęciach (trenowanie czynności samoobsługowych);
• wskazywanie i porównywanie części ciała człowieka i psa, zawiązywanie wstążeczki na psie w miejscach wskazanych przez dogoterapeutę (doskonalenie orientacji w schemacie ciała);
• nazywanie psich akcesoriów i odgadywanie ich przeznaczenia, czytanie prostych opowiadań o psach (wzbogacanie zasobu słownictwa);
• porównywanie psich smakołyków różnej wielkości, segregowanie maskotek w rożnych rozmiarach, wrzucanie ciastek do misek w kolorze wskazanym przez osobę prowadzącą zajęcia (rozwijanie umiejętności szeregowania i rozpoznawania kolorów);
• liczenie oczek na pluszowej kostce do gry i wręczanie psów takiej samej liczby ciasteczek, obliczenie ile smakołyków zjadł pies (doskonalenie umiejętności liczenia);

wydawanie psu prostych poleceń np. siad, waruj, obrót, proszę (podnoszenie samooceny);

 

 

 

 

 

HIPOTERAPIA...stanowi jedną z metod rehabilitacji osób niepełnosprawnych, a swoją specyfikację zawdzięcza koniowi biorącemu udział w terapii. To właśnie obecność konia - "współterapeuty" - sprawia, że jest to wyjątkowa i niepowtarzalna metoda terapeutyczna dająca zupełnie nowe i niespotykane w innych terapiach możliwości. Unikalność i uniwersalność tej metody polega na jednoczesnym oddziaływaniu ruchowym, sensorycznym, psychicznym i społecznym.

 

 

Hipoterapia wpływa na:

 

 

· Kodowanie w mózgu prawidłowego wzorca chodu,

· Normalizację napięcia mięśniowego, niezbędną do nauki prawidłowego, czynnego ruchu,

· Doskonalenie równowagi, koordynacji, orientacji w przestrzeni oraz poczucia rytmu

· Stymulację i normalizację czucia powierzchniowego, m.in. dzięki dotykowi ciepłej, miękkiej i gładkiej skóry konia,

· Poprawę stanu psychicznego pacjenta

 

 

W trakcie zajęć poprzez kontakt z żywym zwierzęciem dziecko zyskuje nowego przyjaciela - poznaje jego imię, uczy się współżycia z inną żywą istotą. Koń jest większy od pacjenta, ale jest mu posłuszny, co pozwala dziecku na wzrost odwagi, poczucia sukcesu, a tym samym własnej wartości. Ponadto udział w takiej terapii wpływa na wzrost koncentracji, samokontroli, pobudza inicjatywę, daje lepsze zrozumienie własnych możliwości i potrzeb.

 

 

 

FELINOTERAPIA...to kolejna odmiana rehabilitacji ze zwierzętami polecana przez terapeutów. Felinoterapię wykorzystuje się zarówno w leczeniu dzieci, jak i osób starszych. Nie ma znaczenia niepełnosprawność lub zaburzenie psychiczne danej osoby. Co ciekawe kocie usposobienie oraz styl bycia istotnie wpływają na dzieci autystyczne, które po spotkaniu z pupilem są spokojniejsze i bardziej otwarte na kontakt z drugą osobą. Sama obecność i kontakt z kotami powoduje w organizmie wytwarzanie endorfin, tzw. hormonów szczęścia, odpowiadających za nasze samopoczucie i poziom zadowolenia.

W trakcie terapii czworonóg stanowi „bufor” pomiędzy psychologiem a dziećmi, pozwala się odprężyć poprzez zabawę z nim czy rozmowę z terapeutą o kotach. Dużym atutem felinoterapii jest różnica zachowania zwierzęcia w stosunku do dogoterapii. Dla niektórych dzieci pies może wydawać się zbyt aktywny, wymagający, czy hałaśliwy. Natomiast kot swoim spokojnym leżeniem, mruczeniem i delikatnością szybko zyskuje sympatię pacjentów, którzy często mają wrażliwą psychikę. Dodatkowo koty posiadają umiejętność znalezienia miejsca bólu na naszym ciele, przez co odnajdują je, kładą się na nim i dzięki sierści, która jest najonizowana ujemnie (chore miejsca są najonizowane dodatnio) neutralizują szkodliwy ból.

Rehabilitacja z pomocą kotów nie wymaga ich tresury. Jedynym warunkiem uczestnictwa danego kota w terapii jest ukończenie pierwszego roku życia (nie licząc oczywiście wymaganych badan i książeczki zdrowia).